Sygn. akt I ACa 131/12

Wyrok Sądu Apelacyjnego

z dnia 3 kwietnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący – Sędzia SA Jerzy Nawrocki, Sędzia SA Danuta Mietlicka (spr.), Sędzia SA Bogdan Radomski, Protokolant: sekr. Sądowy: Dorota Kabala

po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2012 r. w Lublinie na rozprawie sprawy z powództwa [...] przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej [...] o uchylenie uchwał na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego w ... z dnia 24 listopada 2011 r., Sygn. akt I C 435/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2011r. Sąd Okręgowy w … oddalił powództwo przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej Nieruchomości Wspólnej [...], zasądził od powodów solidarnie na rzecz pozwanej Wspólnoty 720 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach i wnioskach

Powodowie wraz z żonami są na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej właścicielami lokali położonych w budynku przy ulicy … w … . W dniu 18.02.2011r. odbyło się zebranie roczne właścicieli Wspólnoty. Wspólnota posiada czteroosobowy zarząd, na zebraniu było obecnych dwóch członków zarządu, w tym przewodniczący. Na tym zebraniu zostały podjęte między innymi dwie uchwały: nr 7/2011 i nr 9/2011. Uchwała nr 9/2011 dotyczyła rozliczenia niedoboru za zużycie zimnej wody w roku 2010 i przewidywała, że ma on być rozliczony do końca 2011r.  na wszystkich właścicieli w stosunku do średniego zużycia.  Za przyjęciem tej uchwały głosowali członkowie mający 62,26% udziałów, przeciw 19,5%. Uchwała nr 7/2011 dotyczyła zatwierdzenia zaliczek miesięcznych na pokrycie kosztów zarządzania nieruchomością, ustalono  w niej również zaliczki z tytułu opłat na centralne ogrzewanie w wysokości 2,50 zł za metr kwadratowy powierzchni lokalu. Za podjęciem tej uchwały opowiedzieli się właściciele mający 49,11% udziałów, przeciw 32,95 %, ponieważ więc nie było wymaganej większości głosów zarząd podjął decyzję w „dogłosowaniu” uchwały trybie indywidualnego zbierania głosów. W wyniku tego głosowania za uchwałą oddano 10,89 % głosów, przeciw 1,94 %, co oznaczało, że uchwała została przyjęta większością głosów 59% i weszła w życie z dniem 1.04.2011r. W oparciu o te ustalenia Sąd uznał, że powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu uchybienia formalne przy podejmowaniu uchwał wspólnoty mieszkaniowej mogą  stanowić podstawę jej uchylenia tylko wtedy, gdy wadliwość postępowania miała lub mogła mieć wpływ na jej treść i spowodowała, że uchwała jest sprzeczna z prawem lub umową właścicieli lub narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną albo w inny sposób narusza interesy jednego spośród właścicieli lokali. Powodowie nie wykazali, aby w trakcie podejmowania uchwał doszło do uchybień natury proceduralnej. Uchwały mogą być bowiem podejmowane bądź na zebraniu, bądź w drodze indywidualnego zbierania głosów przez zarząd, a ustawa nie przewiduje żadnej szczególnej formy do podjęcia przez zarząd decyzji o glosowaniu indywidualnym. Ustalone zostało, że na zebraniu pozwanej zarząd podjął decyzję o indywidualnym zbieraniu głosów w celu „dogłosowania” uchwały. Wbrew też stanowisku strony powodowej art. 30 ust. 2 pkt 1-3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali nie wyklucza takiej możliwości indywidualnego zbierania głosów. Uchwała podjęta więc została w sposób prawidłowy.

Ponadto Sąd wskazał, że w sytuacji gdy za uchwałami głosowała większość współwłaścicieli, nie ma podstaw do wnioskowania, że uchybienia proceduralne miały wpływ na treść uchwały. Przy ocenie jej ważności decydujące znaczenie winna mieć treść woli wyrażona przez członków wspólnoty w uchwałach, a nie kwestie proceduralne. Nie podzielił też Sąd stanowiska powodów, iż treść w/w uchwał naruszała ich uzasadnione interesy. Pobierane zaliczki na centralne ogrzewanie zostaną rozliczone, a w razie stwierdzenia nadpłaty będą zwrócone. Ponadto powodowie są zobowiązani do ponoszenia kosztów doprowadzenia instalacji ciepła do ogrzewania części wspólnych nieruchomości. Odnośnie do uchwały nr 9/2011 Sąd stwierdził, że z jej treści wynika jednoznacznie, iż niedobór zostanie rozliczony na wszystkich właścicieli w stosunku do zużycia, tak  jak zresztą wskazywali powodowie w pozwie. Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na zasadzie art. 98 k.p.c. i § 2 ust. 1 i 2 oraz § 11 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. nr 163 poz.1348 ze zm.).

Powód zarzucając wyrokowi:

• błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na przyjęciu, że strona powodowa nie wykazała w toku postępowania, iż przy podejmowaniu zaskarżonych uchwał doszło do uchybień natury procesowej, oraz że te uchwały naruszały uzasadnione interesy strony powodowej, naruszenie art. 233 §1 k.p.c. przez dowolną ocenę materiału dowodowego sprawy i przyjęcie że roszczenie jest bezpodstawne, naruszenie art. 328 §2 k.p.c. przez brak wskazania w uzasadnieniu wyroku dokumentów, jakie stanowiły podstawę ustalenia stanu faktycznego, wnosił o zmianę wyroku i uwzględnienie powództwa w całości, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja nie jest uzasadniona.

Wbrew zarzutom skarżącego, trafne są ustalenia Sądu I instancji, iż przy podejmowaniu żadnej z uchwał, a więc i uchwały  nr 7/2011 nie nastąpiły uchybienia proceduralne. Przede wszystkim z zebranego materiału dowodowego sprawy wynika, że na zebraniu wspólnoty w dniu 18.02.2011r. na wniosek członków to zarząd podjął decyzję o „dogłosowaniu” poprzez indywidualne zbieranie głosów. Ubocznie zresztą podnieść należy, wbrew stanowisku skarżącego, iż decyzja o indywidualnym zbieraniu głosów nie musi zostać podjęta przez zarząd. Jak wynika z komentarza do ustawy o własności lokali, możliwość indywidualnego zbierania głosów pod uchwałą wprowadzono aby wspólnota mieszkaniowa mogła sprawnie funkcjonować nawet w sytuacji, gdy większość właścicieli lokali nie uczestniczy w zebraniu. Komentowany przepis art. 23 ust. 1 u.w.l. wymaga, by to zarząd zbierał głosy pod uchwałą podejmowaną w drodze indywidualnego zbierania głosów (a więc nie aby wnioskował jej podjęcie w takim trybie). Jeśli natomiast właściciele lokali powierzyli zarząd zarządcy na podstawie art. 18 ust. 1 u.w.l., to zgodnie z art. 33 u.w.l., głosy te może także zbierać ten zarządca (por. też wyrok SN z dnia  16 stycznia 2009 r., V CSK 258/08, LEX nr 490428). W praktyce może się jednak zdarzyć, że głosy zbierane są przez inne osoby, np. przez niektórych właścicieli lokali niebędących członkami zarządu, i to również nie narusza przepisów ustawy. Do takiej sytuacji odniósł się Sąd Najwyższy, który w wyroku z dnia 8 lipca 2004 r., IV CK 543/03, OSNC 2005, nr 7–8, poz. 132, stwierdził, iż podjęcie przez wspólnotę mieszkaniową uchwały w trybie indywidualnego zbierania głosów, dokonanego przez osoby nieuprawnione, może stanowić podstawę jej uchylenia przez sąd, ale tylko wtedy, gdy uchybienie to miało lub mogło mieć wpływ na jej treść, ale niedopełnienie ustawowego obowiązku powiadomienia każdego właściciela o treści uchwały podjętej w tym trybie (art. 23 ust. 3 u.w.l.) nie ma wpływu na jej skuteczność. W sprawie zaś niniejszej to zarząd, na wniosek członków, podjął decyzję o „dogłosowaniu” poprzez indywidualne zbieranie głosów, które były zbierane również przez zarząd.

Nie są też trafne zarzuty, że przepis art.30 ust.2 cytowanej ustawy wyklucza możliwość takiej formy głosowania w sprawach objętych porządkiem obrad corocznego zebrania właścicieli. Cytowany wyżej komentarz stanowi, że umożliwiając właścicielom lokali podejmowanie decyzji dotyczących nieruchomości wspólnej, u.w.l. określiła jednocześnie, że decyzje te - jeśli nie zostały zawarte w umowie właścicieli lokali, mają być przez ogół właścicieli lokali podejmowane w formie uchwał – zob. art. 22 ust. 2 i art. 23 ust. 1 u.w.l. Zgodnie z art. 23 ust. 1, ogół właścicieli lokali podejmuje uchwały albo na zebraniu właścicieli, albo w drodze indywidualnego zbierania głosów pod uchwałą przez zarząd, albo na oba sposoby. Głosowanie więc nad wszystkimi uchwałami może być przeprowadzone w drodze indywidualnego zbierania głosów, co jest logiczne, gdyż celem tej regulacji jest możliwość sprawnego funkcjonowania wspólnoty, nawet w sytuacji, gdy większość właścicieli lokali nie uczestniczy w zebraniu.

Niezasadny też jest zarzut dotyczący braku pełnomocnictwa od współmałżonków, a przeczy temu nawet postawa powodów, którzy występując o uchylenie uchwał również nie przedłożyli pełnomocnictw od współmałżonków. Zarzuty dotyczące niesłuszności uchwały nr 9/2011 są również niezasadne, gdyż przede wszystkim to uchwała nr 7/2011 dotyczy zaliczek na c.o. ale i ona w żadnym razie nie nakłada na powoda obowiązku takiej instalacji. Uchwała nr 9/2011 dotyczy rozliczenia niedoboru wody i stanowi, że kwoty z tego tytułu będą rozliczone na właścicieli w stosunku do zużycia. Nie można więc było uznać, że inkryminowane uchwały naruszają interes prawny powoda. Za niesłuszny też uznać należy zarzut „braku wskazania w uzasadnieniu wyroku dokumentów, jakie stanowiły podstawę ustalenia stanu faktycznego”, gdyż stan sprawy był bezsporny, sporna była jedynie jego ocena prawna. W uzasadnieniu zaś wyroku Sąd I instancji wyraźnie wskazał dowody z dokumentów, w oparciu o które ustalił stan faktyczny sprawy (strona 3-4 uzasadnienia). W tych warunkach uznać należy, że apelacja jako całkowicie niezasadna podlega oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe i w oparciu o art. 385 k.pc. oraz art. 98§ 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 11 ust.1 oraz §13 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. Nr 163 poz.1348 ze zm.).

Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.