Zwiększenie obciążeń właścicieli lokali użytkowych z tytułu utrzymania nieruchomości wspólnej musi mieć ścisły związek z takim sposobem używania tych lokali, który powoduje zwiększenie kosztów utrzymania nieruchomości, a zakres zwiększenia musi być proporcjonalny do wyższych kosztów, a nie ustalony arbitralnie.

Zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością opierają się nie tylko o kryteria ekonomiczne, ale również szeroko pojęte zasady racjonalnego działania i przewidywania skutków ekonomicznych podjętych działań.

Postanowienia Statutu Wspólnoty zawierają szereg unormowań, które nie są zgodne z przepisami ustawy o własności lokali, w związku z tym powoływanie się na ich naruszenie nie może prowadzić do uchylenia uchwały. Postanowienia tego przepisu mają charakter bezwzględnie obowiązujący, co oznacza, że odmienne unormowania statutu nie są wiążące.

UWL nie daje podstawy do przyjęcia, że nieprawidłowe sporządzenie sprawozdania finansowego ma istotny wpływ na udzielenie zarządowi absolutorium. Obowiązek sporządzenia sprawozdania wynika z ustawy o rachunkowości, ma znaczenie w zakresie rozliczenia się przez wspólnotę z organami administracji skarbowej oraz innymi organami państwa.

Wysokość zadłużenia pozwanych w chwili wyrokowania przez Sąd pozostawała w istotnej dysproporcji do wartości lokali - stanowiła około 3% tej wartości i nie przekraczała sumy pięciu miesięcznych opłat obciążających pozwanych - w sprawie istniały przesłanki do zastosowania art. 16 ust. 1 u.w.l.

Opłata z tytułu użytkowania wieczystego powinna być wypowiedziana wszystkim współwłaścicielom tego lokalu (art. 78 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Powyższe nie odnosi się do wypadku, gdy prawo własności wyodrębnionego lokalu jest przedmiotem współwłasności łącznej.

Użytkownik wieczysty, może wyzbyć się prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa zgodnie z art. 902¹ ustawy Kodeks Cywilny z dnia 23 kwietnia 1964r. (Dz.U. 1964 Nr 16 poz. 93).

Współwłaściciel może domagać się od pozostałych współwłaścicieli, korzystających z rzeczy wspólnej z naruszeniem art. 206 k.c. w sposób wyłączający jego współposiadanie, wynagrodzenia za korzystanie z tej rzeczy na podstawie art. 224 § 2 lub art. 225 k.c.

Właściciel lokalu może na podstawie umowy przelewu przenieść na wspólnotę mieszkaniową uprawnienia przysługujące mu wobec sprzedawcy lokalu w związku z wadami fizycznymi nieruchomości wspólnej.

Dopuszczalność zawarcia umów przelewu wierzytelności na rzecz wspólnoty, przemawia związek przenoszonych roszczeń właścicieli z nieruchomością wspólną (chodzi bowiem o wady fizyczne nieruchomości wspólnej, a nie indywidualnych lokali), a także uproszczenie i usprawnienie dochodzenia w postępowaniu sądowym, przez jeden podmiot, czyli wspólnotę.